مسعود رضایی بیاره
می پرستی
هر باده که تا کنون به خُم ریختهاند
یک جــا همه بـا نـــگاهت آمیختهاند
تا بــار دگــر به مـی پرستی گـروند
چشمان تُـــرا ز نــو بــرانگیختهاند