مسعود رضایی بیاره

پیرانه

عمرم همه شب به اه و افسوس گـذشت

سر زد سحر از قفـــا و مــأیوس گذشت

پیــــری ز جــــوانیم گرو بُــــرد رفیـــق

افسوس بـر عمر مـا که معکوس گذشت