مسعود رضایی بیاره
پیرانه
عمرم همه شب به اه و افسوس گـذشت
سر زد سحر از قفـــا و مــأیوس گذشت
پیــــری ز جــــوانیم گرو بُــــرد رفیـــق
افسوس بـر عمر مـا که معکوس گذشت