مسعود رضایی بیاره
تاوان
دیـدار نـگار و صبـح نـورز خـوش است
بوییدن موی آن دل افـروز خــوش است
تــاوان تمــام روز و شب هـــای فــراق
بوسیدن رویش ازسر سوز خوش است