مسعود رضایی بیاره

تاوان

دیـدار نـگار و صبـح نـورز خـوش است

بوییدن موی آن دل افـروز خــوش است

تــاوان تمــام روز و شب هـــای فــراق

بوسیدن رویش ازسر سوز  خوش است