مسعود رضایی بیاره
لاله
آن لالـــه کــه سر زد از گـــریبان دنا
روئیــد چـــو شعله روی دامـــان دنا
آن لاله توئی قسم به عطری که سحر
آیــــــــد ز نسیــم کـــوهساران دنــــا
مسعود رضایی بیاره
لاله
آن لالـــه کــه سر زد از گـــریبان دنا
روئیــد چـــو شعله روی دامـــان دنا
آن لاله توئی قسم به عطری که سحر
آیــــــــد ز نسیــم کـــوهساران دنــــا
مسعود رضایی بیاره
پائیز غزل
من برگ درخت سیسه در پائیزم
آهسته کنار خود فرو می ریزم
شادم به خیالت ار چو پائیز غزل
از نغمهی دل شکستهای لبریزم
مسعود رضایی بیاره
آفاق
انـدام تو را ز لالـــه کشتند دنـــا
در شهد گـُل و غزل سرشتند دنا
آنــان کــه پیامبران آفــاق دلاند
از چشم تـو آیــهها نوشتند دنــا
مسعود رضایی بیاره
نگاه
زد گیره بــــه گیسوان و آویخت بـه هم
یک لحظه نــگاه مــا در آمیـــخت به هم
مابین نـــگاه مـــا نـــــدانم چـــه گذشت
خندید ولی چو گـُل فــرو ریخت به هم
مسعود رضایی بیاره
نغمه
هر فصل ، دلــم بـه یــاد پـائیزان است
صد نغمه در امتــــداد پـــائـیزان است
دیوانهی برگ و باد از آنیم که دوست
دیـــوانهی بــرگ و بــاد پائیزان است
مسعود رضایی بیاره
بوی مهر
مهر آمد و بوی مهربانی آمد
در کـوچه نوای شادمانی آمد
انگار به سرزمین ایران کهن
گــردونهی مهرِ بـاستانی آمد
مسعود رضایی بیاره
شیشه
من بودم و دل ، دلی که پهلوی تو بود
پیوسته نشسته بر سر کـــوی تــو بود
آن دل که به زیر پا شکستی ای دوست
یک شیشه پُـر از خیال گیسوی تو بـود
مسعود رضایی بیاره
لالهی حسرت
پــائیز ، بهـار لالـــه خیزان من است
هنگامهی چشم اشک ریزان من است
هر لالـــهی حسرتی بــر آید از خـاک
آن لالــه نشانی از عزیزان من است
مسعود رضایی بیاره
راز
گفتی به نگاه من چه رازیست نهـان
می بینی و دل نمی کنی دیگر از آن
این شور نهفتهای که مـــن می بینم
گفتن نتوانـــم و نه گنجـد به زبـــان
مسعود رضایی بیاره
گهوارهی مهر
در ژرف نگاهت ای غـزلوارهی مهر
اشعار فـرشتهایست در بــارهی مهر
رویــــای نشسته در نــگاهت طفلی
زیباست که خفته لای گهوارهی مهر
مسعود رضایی بیاره
رهایی
ما گوشهی میخــانه به منبر نفروشیم
جز نالـــهی مستانـــه حدیثی ننیوشیم
تــا یـافتهام حـــال سبک بــال رهـــایی
پروانه حسد می برد از خانه بدوشیم
مسعود رضایی بیاره
خدای من
معبود من این خدای آئینی نیست
در عینـک او نشـان بدبینی نیست
سازندهی دوزخ و عـذاب و آتش
طبق نظـــر مـــعلم دینـی نیست
مسعود رضایی بیاره
دوشیزهی لـُر
دوشیزهی لـُـر فــرشتهای بی بـالی
تصویر خیــــال تو به روی قـــالی
برتر ز فرشتگان بال افشان است
دستان تـــــو و نشای سبز شالــی