شعر

۴ مطلب در ارديبهشت ۱۳۹۷ ثبت شده است

بانوی غزل

مسعود رضایی بیاره

بانوی غزل

بنشین  تـــا بـزنـم شانــه به گیسوی غزل

گره در هم بــزنم مـوی تو و مـوی غــزل

 

بنشین لحظه‌ای ای چشم تو سرچشمه‌ی می

که بنوشم غزل از چشم سخن گوی غـزل

 

تشنه‌ی زمزمـــه‌ای از  لب شیرین تــوام

بنشین تــــا بنشینم بــه لب جــــوی غــزل

 

هم از آن لحظه که رفتی دگر ای گلبن من

نشنفتم  ز نسیمی  نفسی بـــــوی غــــزل

 

گاهـی آن گونه شوم خیره که انگار توئی

به لبت خنده و مـی آئی از آن سوی غزل

 

نوبهار آمـــد و مرغان مهاجــــر همه بـاز

آمدنـــــد از همه جــا غیره پرستوی غزل

 

ابر پُــر بارم و از یـــــال دنـــــا آمـــده‌ام

که بریزم غـــزلی بــر سر بــانوی غــزل

 

زاد روزت غزل آوردم و می دانم ، نیست

از نگاهت غــزلی ناب تر ، آهـــوی غزل

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
مسعود رضایی

خوشه‌ی اشک

مسعود رضایی بیاره

خوشه‌ی اشک

شعر یعنی غزل از چشم تو می ریزد و بس

بــوی آویشن و خــاری ز تو برخیزد و بس

 

شعر یعنی غزلی ناب تر از خــوشه‌ی اشک

بــه تمـاشای تـــو با چشم در آمــیزد و بس

 

شـعر یعنـــی کـــه نسیم نفست در دل دشت

شعله در جــان من و لالـه بر انگیزد و بس

 

شعر یعنی کــه بهــار آیــد و از عــطر دلش

خـوشه‌ای بر سر گیسوی تـو آویــزد و بس

 

شعر یعـنی کــه به ژرفــای نگاهت ، نگهم

نرم نرم از سر هر مـژه فــرو ریزد و بس


آوای سهره . مسعود رضایی بیاره
۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
مسعود رضایی

اردیبهشت


مسعود رضایی بیاره

اردیبهشت

شانــــه زد بــــاد بهاری بـر سر اردیبهشت

در چمــن پیچیــده عـــطر پیـــکر اردیبهشت

 

چتـــر زنبـــق شد پــدیــدار و کـــلاه نسترن

سر بـرآورد از صحــــاری لشکر اردیبهشت

 

تا بــرآرایـد جهــان بـا رنـگ آیینی  شگرف

آمـــــد از کـــــوه دنــــــا پیغمبر اردیبهشت

 

ای بهار لاله پرور، برگ و بارت بی خـزان

دامنت همــواره پُــر گـُـــل مــادر اردیبهشت

 

سهره می خواند ترانه ، لاله رقصد با نسیم

روز میــلادت مبـــارک ، دخــــتر اردیبهشت

 

صبحگاهان از درخت عشق می ریزد غـزل

بـــاد عـاشق تـــا ورق زد دفــتر اردیبهشت

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
مسعود رضایی

غزال و غزل


مسعود رضایی بیاره

غزال و غزل

انگارهمین لحظه،همین خانه ،همین ثانیه‌ها بود

مــن بـــودم  و او بـود و همین حال و هوا بـود

 

در وسعت چشمــــان سیــه فــــــام  وی انــــگار

باغــــی ز غــــزل ، منظره‌ای رو به خـــدا بــود

 

هــر منـــــظره حیـرتــــکده‌ای ، روح و روانـــی

در بــرگ گـُـل و جـــان و دل و بــــاد صبــا بود

 

سین سخن از شاعــر شوریده نپرسید ، نپرسید

ایـن یاس،جگر گوشه‌ی احساس دنا بود دنا بود

 

مـــن محـــو تماشا بـــه نـــــــگاه وی و انــــگار

آتشکـــــدهــا  در دل و در سینــــه‌ی مـــا بـــود

 

خوانـــدم غـــزلی تــــازه بــه مضمون نـگاهش

مابین غـزال و غزلم فاصله‌ ‌ها، فاصله ها بــود

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
مسعود رضایی