مسعود رضایی بیاره
نگاه
زد گیره بــــه گیسوان و آویخت بـه هم
یک لحظه نــگاه مــا در آمیـــخت به هم
مابین نـــگاه مـــا نـــــدانم چـــه گذشت
خندید ولی چو گـُل فــرو ریخت به هم
مسعود رضایی بیاره
نگاه
زد گیره بــــه گیسوان و آویخت بـه هم
یک لحظه نــگاه مــا در آمیـــخت به هم
مابین نـــگاه مـــا نـــــدانم چـــه گذشت
خندید ولی چو گـُل فــرو ریخت به هم