شعر

۱۴ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «مسعود رضایی بیاره» ثبت شده است

اردیبهشت


مسعود رضایی بیاره

اردیبهشت

شانــــه زد بــــاد بهاری بـر سر اردیبهشت

در چمــن پیچیــده عـــطر پیـــکر اردیبهشت

 

چتـــر زنبـــق شد پــدیــدار و کـــلاه نسترن

سر بـرآورد از صحــــاری لشکر اردیبهشت

 

تا بــرآرایـد جهــان بـا رنـگ آیینی  شگرف

آمـــــد از کـــــوه دنــــــا پیغمبر اردیبهشت

 

ای بهار لاله پرور، برگ و بارت بی خـزان

دامنت همــواره پُــر گـُـــل مــادر اردیبهشت

 

سهره می خواند ترانه ، لاله رقصد با نسیم

روز میــلادت مبـــارک ، دخــــتر اردیبهشت

 

صبحگاهان از درخت عشق می ریزد غـزل

بـــاد عـاشق تـــا ورق زد دفــتر اردیبهشت

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
مسعود رضایی

غزال و غزل


مسعود رضایی بیاره

غزال و غزل

انگارهمین لحظه،همین خانه ،همین ثانیه‌ها بود

مــن بـــودم  و او بـود و همین حال و هوا بـود

 

در وسعت چشمــــان سیــه فــــــام  وی انــــگار

باغــــی ز غــــزل ، منظره‌ای رو به خـــدا بــود

 

هــر منـــــظره حیـرتــــکده‌ای ، روح و روانـــی

در بــرگ گـُـل و جـــان و دل و بــــاد صبــا بود

 

سین سخن از شاعــر شوریده نپرسید ، نپرسید

ایـن یاس،جگر گوشه‌ی احساس دنا بود دنا بود

 

مـــن محـــو تماشا بـــه نـــــــگاه وی و انــــگار

آتشکـــــدهــا  در دل و در سینــــه‌ی مـــا بـــود

 

خوانـــدم غـــزلی تــــازه بــه مضمون نـگاهش

مابین غـزال و غزلم فاصله‌ ‌ها، فاصله ها بــود

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
مسعود رضایی

برگ و باد (158) نوروز کن

مسعود رضایی بیاره

نوروز کن

تا کـــوچـــه‌ی مهربـــانــی ای دوست بیــا

این کوچه ز بوی دوست خوش بوست بیا

بـــا دامـــن گـُــــل نشسته نـــوروز کــهن

بُگشا در دل بـــه کـــوچه، تــا اوست بیــا

۰ نظر موافقین ۱ مخالفین ۰
مسعود رضایی

برگ و باد ( 157) تا نغمه

مسعود رضایی بیاره

تا نغمه

از دوست دل شکسته‌ای دارم و هیچ

تا نغمه دو بال بسته‌ای دارم و هیچ

بر ساحل دلفریب چشمش ، افسوس

کشتیِ به گِل نشسته‌ای دارم و هیچ

۰ نظر موافقین ۱ مخالفین ۰
مسعود رضایی

برگ و باد (155) رویای سحر


مسعود رضایی بیاره

رویای سحر

رویای سحر به رنگ رویای تو باد

بر بــرگ بنفشه نــام زیبای تـو باد

آن لحظه که از خیال من می گذری

یک کــوچه غزل نثار پاهـای تو باد

۰ نظر موافقین ۱ مخالفین ۰
مسعود رضایی

برگ و باد (154) تاریخ دنا

مسعود رضایی بیاره

تاریخ دنا

هر لاله که از دنا سر آورد برون

انـگار نهاده بر لبش ساغــر خون

هر جا که ورق زدیم تاریخ تو را

گردیده همیشه درد بر درد فزون


۰ نظر موافقین ۱ مخالفین ۰
مسعود رضایی

( 153)شراب صد ساله

مسعود رضایی بیاره

شراب صد ساله

از خـــاک دلـــم بـر آیــد آلالـــه‌ی  سرخ

بنشینی اگـــر به خــاکم ای لاله‌ی  سرخ

نرگس بدمــد زخــاک ما مست که هست

در ریشه‌ی او شراب صد سالـه‌ی سرخ

۰ نظر موافقین ۱ مخالفین ۰
مسعود رضایی

برگ و باد (152) یاد


مسعود رضایی بیاره

یاد

هنــگام سحر که بلبل آیــد بـه  سُخن

خواند غـزل و تــرانه در صحن جمن

دور سر گــُل چو بـرگشاید پر و بــال

بنشین بــــه کـنار لالـه یــاد آر ز من

۰ نظر موافقین ۱ مخالفین ۰
مسعود رضایی

برگ و باد (131)انتظار

مسعود رضایی بیاره

انتظار

بـاز آ که دوبـاره سبزه آمد به سخن

زیباست نـگاه غنچه در صحن چمن

بـــر دامنــــه‌ی دنـا ، شقایق گـویی

هنگام سحر در انتظار است چو من

۰ نظر موافقین ۱ مخالفین ۰
مسعود رضایی

برگ و باد ( 130)الهه

مسعود رضایی بیاره

الهه

هر جــا که تـوئی ترانه با ساز آید

آهنـگ بــه روی نغمــه دمساز آید

می گفت به گوش گل نسیم سحری

این است الهــه‌ای کــه بـا نـاز آیـد

۰ نظر موافقین ۱ مخالفین ۰
مسعود رضایی

برگ و باد (129)شور انگیز

مسعود رضایی بیاره

شور انگیز

گفتی غــزلی بـگو کــه شور انگیزد

بــــر دل بنشیند و بـــه جـــان آمیزد

زیباترین از این که گیسوانت در باد

می پیچد و روی شانه‌ات می ریزد؟

۰ نظر موافقین ۱ مخالفین ۰
مسعود رضایی

برگ و باد ( 119) صاعقه

مسعود رضایی بیاره

صاعقه

امشب ز تــــرانه‌ و غـــزل سرشارم

بــــــارانِ رسیده بــــر سر کـُهسارم

تا صاعقه‌ی حضور او خورد به من

آتش بـــــگرفتــه شعـله ور می بارم

۰ نظر موافقین ۱ مخالفین ۰
مسعود رضایی

برگ و باد ( 116) گُل یاد

مسعود رضایی بیاره

گُل یاد

تــا گــــُل یـــاد تو از خــــاطر مـن  مـــی رویـد

هــر کـــه عاشق شود از شعر تــَرم می بـــوید

 

روح سرگشته‌ی من هــر شبی از سینه‌ی خـاک

خیــزد و نــــاله کنــــان کـــوی تـُــرا می جوید

 

غـــزلی غـــــم زده‌ام ،  حـــال مــرا مــی دانــد

مرغ پـُر بسته کــــه در کـــنج  قفس می مـوید

 

منم آن سهره‌ی سرگشته که در چشمه‌ی چشم

شعله ور می پرد از لانــــه  و پَــر مــی شوید

 

نی چـو بـر گـوشه‌ی لب مـی نهم و نـــاله کنم

نی جــدا نـــاله جــدا از تـو سخن مــی گـویـد

۰ نظر موافقین ۱ مخالفین ۰
مسعود رضایی

معبد شبنم


مسعود رضایی بیاره

معبد شبنم

عیـــد است ، بیا خـــانه‌ی دل را بُــگشائیم

از چهـــره‌ی آئینــــه غبـــاری بـــزدائیـــم


حیف است که چون غنچه نبوئیم و نخندیم

دل را نــه گشائیـــم  و سـرودی نسرائیــم


بـــرخیز ، کـــه تــا معبـــد شبنم بشتابیــم

گـُــــل را بنــــــوازیم و چــمن را بستائیـم


گر دست دهــــد می به کف آریم و کنـاری

با سبزه بــرقصیم و غـــم از دل بُـگشائیم


با یــــاد عِـــزیزان سفر کــــرده ز گـُـلشن   

سازی بــــه کف آریـــم و نـــوائی بنوائیم


برخیز ، کــــه هـر کینه ز باران سحرگــه

از سینـــه بشوئیم و چــــو آئینــه نمائیـم


مـی خــواند سحر سهره‌ به آوای حزینی  

آشفتــه‌ی گیسوی گُـــل و بـــوی دنـائیم 


برخیز کـــه وقت است ، ندانیم و نپرسیم

تا سال دگــــر او به کجــا مـا بــه کجائیم


آوای سهره . مسعود رضایی بیاره
۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
مسعود رضایی