غزل ریزان
سحر شد، خنده زد خورشید، برخیز
تـماشا کُـــن غـــــزل ریـــزانِ پــائیز
ز چنـگِ بـــاد وُ سوزِ سینهی بـرگ
بــر آیـد نغمـه بــا سوزی دل انـگیز
مسعود رضایی بیاره