مسعود رضایی بیاره

یاد

هنــگام سحر که بلبل آیــد بـه  سُخن

خواند غـزل و تــرانه در صحن جمن

دور سر گــُل چو بـرگشاید پر و بــال

بنشین بــــه کـنار لالـه یــاد آر ز من